Od Jacoba cd. Katfrin

Podałem dziewczynie kawę, a ta odebrała kubek i rozsiadła się wygodnie w jednym z moich skórzanych fotelów. Rozpoczęliśmy krótką rozmowę na temat  obowiązków, pracy i braku czasu.

No cóż, ja na to nie narzekam. Raz na tydzień zostanę zaproszony na dwugodzinną sesję zdjęciową, a następnie otrzymuję sowite wynagrodzenie.

- Ale nieważne, może powiedz coś o sobie, gdzie pracujesz? Ile masz lat? Jak nazywa się twój pies? Co jest w pokoju za czerwonymi drzwiami? Jakie masz pasje, zainteresowania czy hobby? - zapytałam z lekkim uśmiechem.

Zalała mnie fala pytań. Dobrze, odpowiem na wszystkie.

- O mnie? Jestem modelem, mam 25 lat, a mój pies wabi się Grey. - na moment zamilkłem - Za czerwonymi drzwiami? Ach tak, to moja osobista kolekcja różnych średniowiecznych narzędzi. Część pochodzi nawet z lat przed naszą erą. To naprawdę fascynujące. - odparłem, upijając duży łyk kawy - A co do zainteresowań? Sport, gra na gitarze. To wszystko, o co zapytałaś, coś jeszcze?

Twarz dziewczyny przybrała buraczany kolor.

- Wszystko w porządku?

- Kolekcja średniowiecznych narzędzi? - Zapytała, kładąc dłoń na czole w geście załamania.

- Owszem, a o czym pomyślałaś?

Między nami nastała przenikająca cisza. No dobrze, domyślam się co miała na myśli, więc nie będę jej dalej drążył tym pytaniem.

Irytującą ciszę przerwał mój pies, który wbiegł do pokoju, radośnie szczekając i machając ogonem.
- Opowiedz mi o Carlo. - Dodała, aby rozpocząć na nowo rozmowę.
Szczerze powiedziawszy, nie chciałem o nim opowiadać. Zeszłoroczny śnieg byłby ciekawszym tematem, niż ten półgłówek.
- Gdybyś widziała jak traktuje kobiety, zapłakałabyś. Naprawdę. - Westchnąłem głośno i odniosłem kubki do umywalki. - Poza tym... Odbił mi dziewczynę. Na szczęście wszystko dobrze się ułożyło. Mianowicie, znalazłem kobietę, którą kocham, a Carlo został sam. Zasługuje na to.
Na twarzy dziewczyny pozostawały czerwone rumieńce. Czyżbym poruszył delikatny temat, albo gorzej... Czy ma coś wspólnego z tym idiotą?

Katfrin?